NIEUWE REGELS.

Amsterdam krijgt nieuwe marktregels en als mijn informatie juist is,zal door deze vernieuwing een zware last van mijn schouders worden genomen,waar ik vele lange jaren onder gebukt ben gegaan.

Het door mij zo verfoeide artikel,dat vergunninghouders zich niet langer dan15minuten van hun uitstalling mogen verwij­deren op straffe van een schorsing,wordteindelijk in een modern jasje gestoken.

Hoewel ik ervan overtuigd was,dat ik het in mijn werkende leven niet meer zou meemaken,zijn ambtenaren en bestuur­ders nu blijkbaar toch tot de conclusie gekomen,dat een dergelijke regel dermate verouderd is,dat een aanpassing noodzakelijk wordt geacht.

Een boodschap doen,een gang naar het postkantoor en meer van dit soort onvermijdelijke handelingen zal ik straks kunnen verrichten zonder daardoor volledig in de stress te raken.

Hoe vaak heb ik mij in winkels niet schuldig moeten maken aan verregaand onbeschoft gedrag wegens voordringen bij de kas­sa,met als enig doel mijn limiet van 15 minuten niet te over­schrijden. 

Nooit meer zal ik met een stopwatch in de hand richting post­kantoor hoeven snellen,om dan weer onverrichterzake terug te moeten keren.Het gevoel van machteloosheid,dat mij steeds weer bekroop,als ik reeds bij binnenkomst vast moest stellen dat er teveel wachtenden voor mij waren, zal straks voorgoed verleden tijd zijn.

En dan zoiets als het inloopspreekuur voor de markt.

Dit wordt eens per week gehouden tussen tien en elf uur 's ochtends en wel in een gebouw,dat is gelegen op 13 minu­ten afstand van mijn marktkraam.Uiteraard hebben zich in de loop der jaren situaties voorgedaan,waarbij de mening of het advies van onze marktbeheerder uitkomst had kunnen bieden,maar ook hier zorg­den de 15 minuten,die mij ter beschikking ston­den, voor een onoverkomelijke hindernis.

Eén keer heb ik een poging gewaagd hem telefonisch uit te leg­gen,dat het toch duidelijk moest zijn,dat mij de tijd ontbrak om een bezoek aan zijn spreek­uur te brengen.

Toen ik als antwoord kreeg,dat mijn probleem minimaal moest zijn als ik daar geen uurtje voor vrij wenste te maken,heb ik, totaal verbijsterd over zoveel onbenul,opgehangen.

Later bleek,dat hij pas drie maanden in functie was en toen begreep ik het beter.In zo'n kort tijdsbestek kon hij nog geen verstand van zaken hebben,daar zijn in Amsterdam immers jaren voor nodig.

En nu wordt er gemoderniseerd.

Alleen al het vooruitzicht,dat ik binnenkort volkomen ontspan­nen in het koffiehuis mijn lunch kan nuttigen zonder achteraf spijsverteringsproblemen te krijgen door te gehaast eten,doet mij verkeren in een staat van opperste gelukzaligheid.

Hoewel het spreekuur bezoeken vooralsnog een u­topie blijft,zal ik mij desondanks straks een vol­waardig lid van de heden­daagse maatschappij voelen,als mij als ondernemer wordt toege­staan mij 30 minuten van mijn bedrijf te verwijderen.

Geen 15,maar zegge en schrijve 30 hele minuten!

Elizabeth